I po co ta miłość?

Właśnie po co:)? Teoretycznie każdy z nas o tym wie. Jeśli ktoś już przeżył coś takiego to pewnie wie tym bardziej. Jednak czasem gdy się nad tym zastanowić przysparza ona w nie których sytuacjach więcej problemów niż pożytku.

Miłość wszystkim się kojarzy z sercem ale jak wiadomo za wszystko odpowiedzialny jest nasz mózg. Tu się wszystko zaczyna i kończy. Cała chemia która jest wtedy uwalniana, sprawia że człowiek zakochany jest szczęśliwy i ogólnie w stanie w którym można wiele 😉 Jednak to wszystko sprawia też, że to uzależnia i po stracie tej osoby człowiek zaczyna się znowu czuć o wiele gorzej niż zazwyczaj. Coś za coś.

Oczywiście najlepiej gdyby każdemu zdarzyła się miłość, ale taka już ostateczna. Jednak większość wie, że przez całe nasze życie różnie z tym bywa (a szczególnie w latach młodości ;-)). Dobrze tym ,którzy się ustabilizują wreszcie i mogą się sobą tylko cieszyć.

Jednak jest też coś takiego jak miłość niespełniona… Są ludzie , którzy żyją miesiące myślą, marzeniem o kimś , jednak nic z tym nie robiąc. Inni próbują coś robić ale czesto pogrążają się coraz bardziej.Wystarczy wejść na jakiekolwiek forum poświęcone uczuciom, aby natrafic na posty zdesperowanych ludzi i ich historie. NIektóre są śmieszne , niektóre smutne. Jednak piszą tam też ludzie, którzy wręcz przerażaja. Czytając ich wypowiedzi człowiek saczyna wierzyć w to, że rzeczywiście niektórzy znich potrafiliby zrobić dużo, jak nie wszystko dla wymarzonej osoby (sporo sie teog naczytałem, gdyż kiedyś byłem moderatorem na jednym z takich forów).

Co ciekawe nie piszą tam głównie "dzieci" jak można by się spodziewać. Większość tematów zakładają ludzie w wieku studenckim i jeszcze starsi. Tymczasem problemy , jakie oni mają, czasami przerastają wyobraźnię wielu. Smutno też jak czyta się posty  człowieka w wieku 25 czy więcej lat, który  wydaje się bezradny jak dziecko. Co ciekawe większość takich tematów zakładają mężczyźni! Czy to Wy drogie panie wolicie sobie radzić z problemami same (co jest wyjściem dobrym dla każdego. Rozumiem rozmowę z kimś zaufanym w ciężkich chwilach, ale nie do końca rozumie ludzi którzy piszą na forum publicznym bardzo wiele o sobie i swoim życiu), czy też macie ich mniej, tego nie wiem, ale faktem jest że panów na tego typu forach jest zatrzęsienie (a niby faceci tacy twardzi 😉 ).

Czytając jakie ludzie potrafią mieć problemy, człowiek z czasem dochodzi do wniosku, że jego własne nie są takie straszne. Niektórzy wydają się żyć tylko życiem innej osoby  zapatrzeni jak w obraz i śledzący każdy ruch. Inni opowiadają całe historię, z których niezłą książkę by napisać można. Większość to jednak podobne historię typu rzuciła mnie ale ja ja kocham i co robić?. Jednak zdarzają się ludzie którzy widać, że naprawdę nie mogą sobie z tym poradzić i szukają wsparcia (szkoda tylko, że wybierają forum). Niektóre z tych historii potrafią naprawdę nieźle wciągnąć i są jak z jakiegoś filmu. Pewnie zdarzają się i takie radosne, jednak jak to w życiu bywa ludzie częściej dzielą się z kimś czymś i szukają pomocy jak maja problem i są nieszczęśliwi niż na odwrót.

Gdy człowiek tak na to wszystko popatrzy z boku, stwierdzi że jednak miłość potrafi doprowadzić do ruiny , jak i wznieść na wyżyny. Tutaj nie ma czasu na przemyślenia i logicznego myślenie. Gdy zadziała chemia człowiek jest bezbronny 🙂 I nie ma w tym przesady, bo potężniejszego uczucia chyba nie ma. Człowiek czy tego chce czy nie , prędzej czy później wpadnie w sidła i oby tylko te szczęśliwe :). Z drugiej strony może właśnie to w tym wszystkie jest piękne? Przecież to że miłość nie jest usłana różami i , ze czasami jest trudna,  sprawia że jest czymś wyjątkowym.  Wszystkie trudności i niepowodzenia, jak we wszystkim sprawiają że człowiek docenia gdy wreszcie znajdzie tą prawdziwą 😉 Wielu z czasem przestaje wogóle wierzyć że znajdzie swoją miłość, i zaczyna się poddawać. Na szczęście są to zazwyczaj chwilowe podłamania 🙂 Z czasem rana się zbaliźnia i człowiek nawet nieświadomie zaczyna znów "szukać". Mamy już to w genach i oszukać się tego nie da 🙂 Co ciekawe Ci co twierdzą , że ich to nie spotka, często bardzo szybko lądują na ślubnym kobiercu 😉 (znam parę takich "przypadków").

A Wy wierzycie w taką prawdziwą miłość? Czy częściej można być tylko nieszczęśliwym jej szukając? I po co to wszystko ;-)?
Jednak  co by nie mówić to jest niejako sens naszego życia. Bo jeśli nie druga osoba to co….?
A na koniec mimo tych moich dywagacji wszystkim tym którzy szukają życzę aby znaleźli, tym którzy znaleźli aby byli tak szczęśliwi już zawsze a Ci którzy czekają z założonymi rękami….oby szybko i was trafiła strzała amora ;P!